7 cudów świata - pojedynek

Przed Wami recenzja dwuosobowej gry o budowaniu cywilizacji, wznoszeniu cudów świata, kreowaniu nowinek technicznych oraz o walkach militarnych pomiędzy dwoma stworzonymi przez nas światami.

7 cudów świata: Pojedynek, bo o nim mowa, to „młodsza siostra” słynnej gry 7 cudów świata, w której opcja dla dwóch graczy nie zdawała egzaminu. Jak zatem wygląda ”Pojedynek”?

Podobnie jak w pierwszej wersji tej gry za pomocą kolorowych bardzo ładnych kart budujemy swoje imperium. W każdym ruchu musimy wziąć jedną z odkrytych kart i wykonać jedną z trzech akcji: powiększyć cywilizację płacąc za tę kartę pieniędzmi lub surowcami albo odrzucić ją pobierając monety z banku lub też wykorzystać ją do postawienia cudu świata. Do budowy będą nam potrzebne przede wszystkim surowce, takie jak drewno, glina, kamień, szkło i papirus. Zbieramy je głównie w pierwszym etapie tej 3-etapowej gry. Karty dobieramy z wymyślnie ułożonego stosu, odkrywając spod niego kolejne. Jest to bardzo ciekawa mechanika, jednakże powoduje totalny brak balansu w grze. Jeśli do wyboru nie będziemy mieli odpowiednich surowców, (a tak się zadziało w 5 na 7 rozegranych przez nas partiach), to właściwie dalsza nasza gra będzie już tylko odrzucaniem pobranych kart, by zarobić pieniądze i ewentualnie nie dać przeciwnikowi kolejnych punktów. Przez to gra była dla nas dużym rozczarowaniem i nawet wygrywając nie czuło się z tego powodu wielkiej radości, bo gra i ruchy były oczywiste.

Pojedynek można wygrać na 3 sposoby. Pierwszy z nich to rozbudowa naukowo-techniczna naszego imperium. W tym celu musimy uzbierać 6 z 7 kart z różnymi symbolami. Jest to właściwie niewykonalne, bo zawsze przeciwnik coś nam „podbierze”. Ale dzięki tym innowacjom możemy zyskać żetony postępu. I tu kolejny absurd. Są żetony, które dają natychmiast tak dużą przewagę, że dalsza gra już nic nie zmieni. Mam tu na myśli żetony obniżające koszty budowy cudów i budowli o 2 materiały.

Drugi sposób na zwycięstwo, to przewaga militarna. Pomiędzy graczami rozłożona jest dodatkowa nieduża plansza do przesuwania znacznika konfliktu. Specjalnymi czerwonymi kartami możemy zadawać przeciwnikowi ciosy i jeśli przesuniemy znacznik do końca planszy, to wygrywamy. Ale ponieważ znacznik ten przesuwa się cały czas w jedną to w drugą stronę, to ten sposób na zwycięstwo jest również mało prawdopodobny.

Tak więc zazwyczaj gra skończy się na drodze „cywilnej”. Po prostu zliczamy wszystkie nasze punkty z kart oraz pieniądze i aktualny stan przewagi militarnej. Kto ma więcej punktów ten wygrywa.

Podsumowując: ciekawy pomysł, pięknie wydany, interesujące rozwiązanie doboru kart, ale niestety nie do końca wypracowane, stąd balans marny i brak przyjemności z gry.

Marcina 3 cudne słowa:

Pierwszej pełnej edycji gry nie muszę nikomu przedstawiać i dlatego z wielkimi nadziejami czekałem na działającą wersję na 2 graczy. I tu zawód, muszę czekać dalej - ta gra mnie strasznie rozczarowała. Wydanie jest ładne, elementy trwałe, ale cena moim zdaniem za wysoka. Mimo, że zasady są proste i szybko możemy wprowadzić nowe osoby nie ma mowy o ich równej walce z bardziej doświadczonymi graczami. Bardzo mnie dziwią tak wysokie recenzje tej gry ponieważ udało nam się przetestować ją w kilkunastu wariantach oraz strategiach i wniosek jest jeden: w większości gier już przy początkowym losowaniu cudów i żetonów postępu jasne jest jaką jesteśmy ZMUSZENI grać strategią. To w tej grze przeszkadza mi najbardziej – nie rozwijam cywilizacji jak chcę tylko jak muszę.

(O)cena: 3 i + od Agi ;-) / 80 zł